روستای کودکیم

روستای کودکیم

کو آن قنات پرآبت
که نام زیبایت برگرفته شده از آن است
" اشینه "
چه شد آن خانه های کاهگلی،
که سرمست می کرد بوی کاهگل هایت
هنگام باران ، مرا
باغ های سرسبزت چه شد،
کجاست آن کوچه باغ های دل انگیزت
چرا دیگر شنیده نمی شود،
هیاهوی مستانه کودکانت
کوچه باغ چه ملال انگیز است ، اکنون.
صدای زنگوله گوسفندانت را نمی شنوم
دیگر به چرا نمی روند؟
روستای زیبای من!
چه بر سرت آمده
کجا رفتند جوانان پرشورت ؟
سر میدان دیگر دنبال توپ نمی دوند .
کجا رفتند دخترکان شاد،
که شوخی کنان کنار قنات،
سیم بر دیگ می ساییدند
گوش کن !
صدای باد دیوانه را،
در خرابه های دلت دنبال چه می گردد؟
چه می گردی ای باد ؟
نیست دیگر آشنایی!
چرا هست !
آنجا ، درآرامستان
آرامیده اند.
آرام بگیر توهم ای باد سرکش
بگذار روستای زیبای کودکیم
آرام گیرد.